بلند ترین جای دنیا

دلگیر از این که دو کارگردان نو گرای رودانی  ((علی رضا داوری که سال گذشته نمایش "آواز مترسک زمین های خشک انتظار" او اثر برگزیده جشنواره منطقه ای شد و به نمایندگی از استان هرمزگان در جشنواره بین المللی تئاتر فجر حضور یافته بود و مهران محمود زاده که نمایشنامه "شیتال برقص بر مرگ من" اثری بود بر گرفته از نمایشنامه آنتیگونه که با بهره گیری از عناصر بومی منطقه رودان آدابته شده و به نقل از کارگردان پایان نامه برگزیده دوره تحصیلی اش در دانشگاه شده بود))

از اونجایی که توضیحات بالا خیلی طولانی شد از اول میگم.

دلگیر از این که امسال با وجود برگزاری جشنواره تئاتر استان هرمزگان در رودان دو کارگردان نو گرای رودانی علی رضا داوری و مهران محمود زاده که هر دو دانش آموخته تئاتر هستند و نزدیک به یک دهه راه رودان تهران را برای آموختن و تجربه کردن این هنر یک قدم کرده اند .

ای وای باز هم توضیحات داره طولانی میشه . پس از اول

دل گیر از این که علی رضا داوری و مهران محمود زاده با تمام تلاش و رنجی که برده بودند نتونستند در جشنواره امسال حضور داشته باشند . راهی فرهنگسرای طوبی شدم تا از نمایش های در حال بازبینی عکس بگیرم .

وارد سالن که شدم گروه تئاتر تئاتریکال در حال تمرین بود خوشحال بودم از این که این گروه پس از سال ها به صحنه برگشته ، با احتیاط جلو رفتم بازیگران و خود ایسا کارگردان نمایش سخت مشغول تمرین بودند . باز هم ایسا و نوشته ای از سید ذبیح الله موسوی و گروه تئاتریکال با مولفه اصلی شان " نبرد " . عرق میریختند و حس ها واقعی بود ، سولماز نوروزی انگار واقعا شمشیری به کف دارد و خون از سر و رویس می ریزد ،  نمی دانم چقدر ایستاده بودم که موسا  گفت بشین ((موسا عامری نقاش و مجسمه ساز)) مرا به خود آورد .

خوشحال شدم از این از خود بی خود شدن هنگام دیدن نمایش و همان جا آرزو کردم از آغاز تا پایان نمایش بالا ترین جای دنیا این حس مخاطب را در برگیرد . آمین